Ένα παραμύθι για τη «Δημοκρατία» στα πλαίσια του μαθήματος «Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή» της μαθήτριας του ΣΤ΄2 τμήματος Δασκάλου Νικολέτας
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»
Μια φορά και έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα βασίλευαν ο βασιλιάς Ευτύχιος και η γυναίκα του Δοξασία. Ο λαός τους λάτρευε για την καλοσύνη τους και την ικανότητά τους να κυβερνούν με επιείκεια και δικαιοσύνη. Τους αναγνώριζε ως άξιους να διοικούν την πανέμορφη χώρα τους και ως ανταμοιβή τους πρόσφερε όμορφα και πλουσιοπάροχα δώρα: μεγάλο παλάτι πολλούς υπηρέτες, επιχρυσωμένες άμαξες, χαλιά στο χρώμα της πορφύρας και μεταξένια ρούχα.
Ο βασιλιάς Ευτύχιος ήταν πολύ πρόσχαρος και κεφάτος. Είχε όμως έναν καημό που μέρα, νύχτα τον βασάνιζε. Συλλογιόταν πως έπρεπε να είναι πολύ χαρούμενος, είχε μια όμορφη σύζυγο με αρετές και με πολεμικές και διοικητικές ικανότητες, έναν πιστό λαό που τον θαύμαζε και τον αγαπούσε, μεγάλο παλάτι και μια ζωή με όλες τις ανέσεις?.. Δεν είχε όμως καταφέρει να αποκτήσει έναν διάδοχο που θα του έδινε όλη την αγάπη του?
Μέρα με τη μέρα γινόταν όλο και πιο σκεφτικός, όλο και πιο λυπημένος καθώς τον έτρωγε η απελπισία.
Και περνούσε ο καιρός, ώσπου μια μέρα, η βασίλισσα Δοξασία ανακοίνωσε τη γέννηση του παιδιού που όλοι τόσο περίμεναν. Τη γέννηση του πρίγκιπα Τρόμου.
Καταευχαριστημένος ο βασιλιάς έτρεξε να κάνει τις απαραίτητες προετοιμασίες.
Ο χρόνος κύλαγε γρήγορα κι έτσι έφτασε σύντομα, η μεγάλη μέρα. Το παιδί γεννήθηκε και ήταν πράγματι χαριτωμένο κι όμορφο! Η μητέρα του όμως, δεν είχε την τύχη να το θαυμάσει και να το βλέπει να μεγαλώνει?. Τα νέα για το θάνατό της βασίλισσας μαθεύτηκαν γρήγορα στην απέραντη χώρα και έπνιξαν τη χαρά της γέννησης του μικρού Τρόμου. Όλοι δυσαρεστήθηκαν πολύ, ο βασιλιάς όμως, φάνηκε πως δεν θα το ξεπερνούσε εύκολα. Έπεσε σε κατάθλιψη και οι γιατροί του παλατιού ανησύχησαν για την υγεία του.
Ο βασιλιάς Ευτύχιος όμως, μπόρεσε και νίκησε τη λύπη, επικεντρώθηκε στο γιο του και διάδοχο του θρόνου του. Του έδινε πάντα ότι ζητούσε και ποτέ δεν του χαλούσε χατίρι.
Έτσι ο Τρόμος μεγάλωσε και έγινε εγωιστής, κακομαθημένος και σκληρόκαρδος.
Στο μεταξύ ο βασιλιάς ξαναπαντρεύτηκε γιατί δεν άντεχε πια τη μοναξιά. Η καινούρια βασίλισσα η Αγιάτιδα ήταν καλοσυνάτη και προικισμένη με όλες τις χάρες. Ο λαός σύντομα τη λάτρεψε και έτσι το παλάτι ζωντάνεψε ξανά έπειτα από πολλά χρόνια.
Η Αγιάτιδα από την πρώτη στιγμή αγάπησε τον Τρόμο και τον λυπόταν που στερήθηκε τη μητρική φροντίδα. Εκείνος όμως τη μισούσε, θεωρώντας ότι μπορεί να του στερήσει τον πατέρα του.
Έτσι δυο χρόνια πέρασαν και η Αγιάτιδα με τον βασιλιά Ευτύχιο και τον πρίγκιπα ζούσαν αρμονικά στο παλάτι. Φυσικά ο Τρόμος έκανε προσπάθειες να διώξει την Αγιάτιδα, αλλά πάντα χωρίς αποτέλεσμα.
Έτσι μέσα σε 10 χρόνια από κείνη τη στιγμή η Αγιάτιδα απέκτησε 6 γλυκά παιδάκια. Την Ειρήνη, την Αναστασία, την Ελπίδα, την Αυγή, την Αθηνά και την μικρότερη κόρη την Δημοκρατία.
Καθώς μεγάλωναν, τα κορίτσια ξεδίπλωναν μία μία τις χάρες και τα ελαττώματά τους. Η Ειρήνη ήταν ιδεολόγος. Υποστήριζε την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων και ήταν επίσης πολύ καλή διπλωμάτης. Η Αναστασία ήταν μια βαθιά θρησκευόμενη κοπέλα, αγαπούσε και σεβόταν το Θεό, το Χριστό και τους Αγίους. Η Ελπίδα ήταν η ζωή του παλατιού, έκανε συνέχεια αστεία. Είχε επίσης πολεμικές ικανότητες και ο βασιλιάς ποτέ δεν δίστασε να την πάρει μαζί του στη μάχη, να εμψυχώνει το στρατό του. Η Αυγή ήταν το καλλιτεχνικό πνεύμα της οικογένειας. Τα ποιήματά της σε μάγευαν, η μουσική της σαν άφηνε μια γλυκιά νότα στα χείλη και οι ζωγραφιές της απεικόνιζαν τα πιο ωραία πράγματα της ζωής. Τις θαύμαζε όλο το βασίλειο. Η Αθηνά φιλοσοφούσε, ρητόρευε. Ήταν η πιο έξυπνη, η πιο σβέλτη. Θαύμαζε τους αρχαίους, διάβαζε την Ιστορία και μάθαινε από τα λάθη της κυνηγώντας το καλύτερο.
Η Δημοκρατία όμως, είχε κάτι το διαφορετικό. Ξεχώριζε από τις αδελφές της. Ήταν η πιο όμορφη απ? όλες. Δεν ήταν αυτό όμως που την έκανε ξεχωριστή. Ήταν η καλοσύνη, η δικαιοσύνη που εφάρμοζε, η σύνεση και η λογική των πράξεών της, ο ακέραιος χαρακτήρας της.
Ο βασιλιάς ήταν πολύ περήφανος για όλες τις έξι κόρες του. Είχε όμως αδυναμία στη Δημοκρατία γιατί αν και πολύ μικρή η σοφία της ήταν τεράστια. Αγαπούσε τον λαό και αυτός της είχε τυφλή εμπι8στοσύνη. Ο μόνος στο βασίλειο όλο που δεν την αγαπούσε ήταν ο Τρόμος, τον οποίο είχαν όλοι πια παραμελήσει. Ήταν όμως ο διάδοχος του θρόνου και δεν ήθελε καμία από τις αδελφές του και ειδικά η Δημοκρατία να του πάρει από9 τα χέρια την εξουσία. Ήταν αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να γίνει βασιλιάς.
Αυτή την επιθυμία του την κατάλαβε γρήγορα ο βασιλιάς, αντιλαμβανόταν πως είχε πια γεράσει και η εξουσία σύντομα θα μεταφερόταν στον ανίκανο γιο του. Έτσι μια μέρα, φώναξε την Δημοκρατία και της εμπιστεύθηκε τις σκέψεις του λέγοντας της πως η επιθυμία του ήταν να κυβερνήσει αυτή τη χώρα. Της εξήγησε επίσης πως για να γίνει αυτό σύμφωνα με τους βασιλικούς νόμους έπρεπε να παντρευτεί. Αυτή δέχθηκε, με τον όρο να διαλέξει η ίδια το σύζυγό της. Ο βασιλιάς ευχαριστήθηκε και σε λίγες μέρες άρχισαν να καταφτάνουν πρίγκιπες από όλο τον κόσμο για να ζητήσουν το χέρι της πανέμορφης βασιλοπούλας. Η Δημοκρατία όμως δεν έβρισκε ποτέ αυτό που αναζητούσε σε όλους όσους έρχονταν με την ελπίδα να την κάνουν γυναίκα τους.
Έτσι έφτασε η μοιραία μέρα. Ο βασιλιάς πέθανε και έγραψε στη Διαθήκη του:
« Σύμφωνα με τους βασιλικούς νόμους ανακηρύσσω βασιλιά τον πρίγκιπα Τρόμο. Αν όμως η Δημοκρατία παντρευτεί διατάζω τότε να στεφτεί βασίλισσα υπό τον όρο να ψηφίσει ο λαός με μια οργανωμένη διαδικασία , ποιο από τα δυο παιδιά μου είναι άξιο της κληρονομιάς του θρόνου και της περιουσίας μου. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ο Τρόμος υποχρεούται να παντρέψει πρώτα όλες τις υπόλοιπες αδελφές του προτού αναλάβει τα καθήκοντα του ως βασιλιάς».
Ο Τρόμος σίγουρος πια για την νίκη του, έσπευσε να καλοπαντρέψει τις αδελφές του όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Έτσι σε ένα μήνα οι 5 αδελφές χωρίστηκαν και πήγαν σε άλλα βασίλεια, η Αγιάτιδα φυλακίστηκε, όπου και πέθανε μετά από λίγες μέρες από τη μοναξιά και την κατάθλιψη και έτσι η Δημοκρατία έμεινε μόνη της, χωρίς κανέναν να τη βοηθήσει. Πάντα όμως κρατούσε το κεφάλι ψηλά και δεν έχανε το κουράγιο της.
Ο Τρόμος την κλείδωσε στη φυλακή χωρίς την απαραίτητη ποσότητα φαγητού και νερού.
Ένα μήνα πέρασε η Δημοκρατία. Οι συγκρατούμενοί της επηρεάζονταν συνεχώς από τα λόγια της με αποτέλεσμα να γίνουν και αυτοί καλοί, δίκαιοι και θεοφοβούμενοι άνθρωποι. Αυτό φόβισε τον Τρόμο αφού αν οι φυλακισμένοι (που ήταν οι περισσότεροι αθώοι άνθρωποι, τους οποίους φυλάκισε ο Τρόμος επειδή δεν υπάκουαν στις επιθυμίες του) επαναστατούσαν με τη βοήθεια και την εμψύχωση της Δημοκρατίας και δραπέτευαν, μπορεί να στρέφονταν εναντίον του.
Έτσι κάλεσε ένα πρωί τη Δημοκρατία και της είπε:
« θα σου δώσω 1000 φλουριά, ένα άλογο, έναν καθρέφτη και ένα σπαθί και αύριο θα φύγεις απ? το κάστρο!».
Οι υπηρέτες συγκέντρωσαν τα πράγματά της Δημοκρατίας και επειδή την αγαπούσαν πολύ, της έδωσαν και μερικά τρόφιμα για τις πρώτες μέρες.
Έτσι την επόμενη μέρα πρωί-πρωί η Δημοκρατία μάζεψε τα πράγματά της και κίνησε να φύγει όταν ο αδελφός της την σταμάτησε.
– Πριν φύγεις, θέλω κάτι τελευταίο. Της είπε,
να πέσεις στα γόνατα, να με προσκυνήσεις και να παραδεχτείς πως η αδικία είναι καλύτερη από την δικαιοσύνη.
– Κάνεις λάθος αδελφέ μου, γιατί η δικαιοσύνη είναι καλύτερη από την αδικία.
– Στοιχηματίζεις; Της λέει.
– Σε ό,τι θέλεις του απαντά.
– Στοιχηματίζεις τον καθρέφτη σου; Θα ρωτήσουμε τον πρώτο άνθρωπο που θα περάσει από δω.
– Δέχομαι αδελφέ μου, γιατί είμαι απόλυτα σίγουρη ότι η δικαιοσύνη είναι καλύτερη από την αδικία.
Εκείνη την ώρα περνούσε από κει ένας εγκληματίας, που δραπέτευσε από τις φυλακές του γειτονικού βασιλείου και άκουσε τη συζήτηση. Τα αδέλφια έσπευσαν να τον ρωτήσουν και φυσικά η απάντησή του ήταν:
– Μα τι λέτε; Φυσικά και η αδικία είναι καλύτερη από την δικαιοσύνη.
– Έτσι η Δημοκρατία έχασε τον καθρέφτη της. Ο εγκληματίας δεν πρόλαβε να φύγει όταν άκουσε τον Τρόμο να ξαναλέει:
– Στοιχηματίζεις πάλι; Το σπαθί σου αυτή τη φορά για την ίδια ερώτηση;
– Ναι αδελφέ μου γιατί εγώ πάντα θα πιστεύω πως η δικαιοσύνη είναι καλύτερη από την αδικία.
Έτσι ο εγκληματίας μεταμφιέστηκε σε καλόγερο και πέρασε από μπροστά τους. Και ο Τρόμος του κάνει την ίδια ερώτηση.
– Φυσικά βασιλιά μου. Η αδικία είναι καλύτερη από τη δικαιοσύνη!!
– Με αυτό τον τρόπο η Δημοκρατία τα έχασε όλα, το άλογο, το σπαθί, τον καθρέφτη και τα φλουριά της. Στο τέλος ο Τρόμος της λέει:
– Δεν πείστηκες ακόμα πως η αδικία είναι καλύτερη από τη δικαιοσύνη;
– Όχι, αλλά δεν έχω τίποτα άλλο να στοιχηματίσω?
– Κι όμως!!!!!! Στοιχηματίζεις το φως σου;
– Ναι! Είπε τότε η Δημοκρατία και ο εγκληματίας μεταμφιεσμένος σε δάσκαλο αυτή τη φορά παρουσιάστηκε με την γνωστή απάντηση. Η Δημοκρατία έχασε το φως της, μα όχι το θάρρος της. Κίνησε μακριά απ? το παλάτι με το κοροϊδευτικό γέλιο του αδελφού της να αντηχεί στ? αυτιά της. Ο Τρόμος είχε πετύχει το σκοπό του. Ήταν σίγουρος πως κανείς δεν θα ήθελε να παντρευτεί την τυφλή πια αδερφή του?
Η Δημοκρατία έναν χρόνο περιπλανιόταν σε διάφορες χώρες. Τα ρούχα της είχαν κουρελιαστεί. Το ηθικό της είχε πέσει.
Στο μεταξύ ο Τρόμος κυβερνούσε φρικτά τη χώρα που ξακουστή για τα κάλλη της τώρα ήταν ένα παραπεταμένο κρατίδιο που κανείς πλέον δεν το υπολόγιζε ούτε το σεβόταν. Ο Τρόμος ήταν τόσο εγωιστής και συμφεροντολόγος που δεν νοιαζόταν για το λαό του. Σπαταλούσε τους φόρους και τα δάνεια που έπαιρνε από τα βασίλεια των αδερφών του για τις προσωπικές του ανάγκες. Αυτός διασκέδαζε και ο λαός του πέθαινε από την πείνα και την φτώχεια. Όποιος τολμούσε να φέρει αντίρρηση στις διαταγές του βασιλιά είτε τον έχωναν στο μπουντρούμι, είτε τον εξόριζαν ή τον σκότωναν.
Οι μέρες περνούσαν και ο Τρόμος είχε χάσει κάθε επαφή με τη Δημοκρατία. Έτσι υπέθεσε πως δεν πρόκειται να τον «ξαναενοχλήσει».
Η Δημοκρατία τον έναν χρόνο που είχε ζήσει περιπλανόμενη έμαθε τις συνήθειες του λαού, τα παράπονά τους και τις απαιτήσεις τους. Δεν ήξεραν ποια είναι και έτσι την κορόιδευαν και την απόφευγαν λόγω της αναπηρίας της και της άθλιας κατάστασής της. Εκείνη όμως πάντα τους συγχωρούσε και τους καταλάβαινε.
Κείνη την περίοδο έτυχε να βρίσκεται η Δημοκρατία στη χώρα του βασιλιά Δικαίου. Ο βασιλιάς Δίκαιος είχε ένα γιο, τον πρίγκιπα Πολίτη ο οποίος ήταν πολύ καλός και έξυπνος πρίγκιπας και όλες οι πριγκίπισσες προσπαθούσαν να κερδίσουν το ενδιαφέρον του. Αποφασίστηκαν λοιπόν αγώνες μεταξύ όλων των γυναικών (πλουσίων και φτωχών) για το ποια θα παντρευόταν τον πρίγκιπα. Η Δημοκρατία, ερωτευμένη με τον πρίγκιπα, αποφάσισε να πάρει μέρος. Οι υπόλοιπες διαγωνιζόμενες κοκορεύονταν για τα ταλέντα τους και περιφρονούσαν την Δημοκρατία. Αυτή δεν έλεγε τίποτα ποτέ και περίμενε υπομονετικά τη σειρά της για να δοκιμαστεί.
Πέρασε έτσι ο πρίγκιπας μπροστά από κάθε κοπέλα και έκανε στην κάθε μία δύο ερωτήματα. Αυτή που θα απαντούσε σωστά και στις δύο ερωτήσεις θα γινόταν γυναίκα του . έτσι πέρασε μπροστά από τη Δημοκρατία και μόλις την είδε θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Της έκανε την πρώτη ερώτηση:» τι είναι ο άνθρωπος;» και εκείνη του απάντησε: « ο άνθρωπος, μεγαλειότατε είναι το έξυπνο, το πιο όμορφο από τα δημιουργήματα συγχρόνως όμως είναι το πιο βάναυσο, το πιο κακό απ? όλα». Η δεύτερη ερώτηση του βασιλιά ήταν: «είσαι τυφλή, πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη; Πώς γίνεται να βλέπεις πιο καθαρά από όλες τις άλλες κοπέλες που έχω ρωτήσει;» και η Δημοκρατία λέει: «Είμαι σίγουρη για την απάντηση που έδωσα. Είμαι τυφλή, έχω ζήσει όμως τις στερήσεις μα και τις ευκολίες της ζωής και έτσι μπορώ να ξεχωρίσω τον άνθρωπο, συνάμα να καταλάβω και να συγχωρήσω τα λάθη του. Και έτσι ο βασιλιάς παντρεύτηκε τη Δημοκρατία μαγεμένος απ? τη σοφία και τις ηθικές και πνευματικές ικανότητές της. Ο γάμος έγινε και οι καλεσμένοι ήταν αμέτρητοι. Όλοι οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες των γύρω περιοχών κατέφθασαν ένας ένας, ανάμεσά τους και ο Τρόμος. Πήγε και αυτός να ευχηθεί στο ζευγάρι και μόλις είδε τη Δημοκρατία έσκασε απ? το κακό του! Της μίλησε σύντομα και αμήχανα και έτσι η Δημοκρατία κατάλαβε τον ετεροθαλή αδελφό της.
Μόλις πήγαν να καθίσουν στο τραπέζι για το γεύμα, η Δημοκρατία σηκώθηκε και τον κάλεσε κοντά της. Ήξερε και θυμόταν πολύ καλά τα λόγια της Διαθήκης του πατέρα της, βασιλιά Ευτύχιου. Έτσι ζήτησε από τον αδελφό της να γίνει η ψηφοφορία που απαιτούνταν στη Διαθήκη και μπροστά σε όλους τους βασιλιάδες και στα έκπληκτα μάτια του πρίγκιπα Πολίτη αποκάλυψε την ταυτότητά της. Ταπεινωμένος ο Τρόμος της έδωσε πίσω το φως της. Ετοιμάστηκε η διαδικασία της ψηφοφορίας και ο λαός αγανακτισμένος από την ανίκανη διοίκηση του Τρόμου έστεψε την Δημοκρατία Βασίλισσα της χώρας τους. Η Δημοκρατία, ευτυχισμένη πλέον επέστρεψε στον τόπο της. Μαζί με τον Βασιλιά Πολίτη αρνήθηκε την εξουσία και δημιούργησε ένα νέο πολίτευμα που ο σύζυγος της για να τιμήσει τη γυναίκα του το ονόμασε Δημοκρατία. Εμπνευσμένος από την ιδέα του Βασιλιά Ευτύχιου ο λαός θα επέλεγε ποιος θα τον κυβερνά και όλα θα γίνονταν οργανωμένα, αξιοκρατικά και δίκαια. Το νέο πολίτευμα εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλο τον κόσμο προκαλώντας γενική αποδοχή.
Η δημοκρατία έκανε αργότερα πολλά παιδιά, τα οποία θα ήταν υπεύθυνα στο μέλλον για τη σωστή οργάνωση και διοίκηση του πολιτεύματος. Τα παιδιά αυτά είναι γνωστά με τα ονόματα των δικών μας πολιτικών κομμάτων που εκλέγονται στη Βουλή. Και έτσι η Δημοκρατία αφού βγήκε νικήτρια στις εκλογές έζησε την υπόλοιπη ζωή της ευτυχισμένη με τον σύζυγό της, τα παιδιά της και τη συντροφιά των αδερφών της. Τι απέγινε όμως ο Τρόμος; Στον Τρόμο η Δημοκρατία δεν κράτησε κακία. Του επέτρεψε να μείνει στο παλάτι. Ο Τρόμος αναγνώρισε τότε την καλοσύνη της αδερφής του και της φερόταν ευγενικά. Έτσι έζησαν αυτό καλά και εμείς καλύτερα.
{ Πάντα, η ζωή θα είναι άδικη, θα συναντήσουμε ανθρώπου που θα μας υποτιμούν και θα μας αδικούν η αδικία πάντα θα επικρατεί στον κόσμο, που μόνο οι δίκαιοι θα κρατήσουν ζωντανό. Στο τέλος όμως η δικαιοσύνη πάντα θα νικάει την αδικία, το καλό πάντα θα νικάει το κακό. Μόνο εμείς έχουμε την δύναμη να επιλέξουμε και με αυτόν τον τρόπο να επιβληθούμε στη ζωή. Πολλοί γενναίοι προσπάθησαν να κάνουν τον κόσμο δίκαιο. Κανείς δεν τα κατάφερε και κανείς δεν θα τα καταφέρει ποτέ. Ούτε και ο Θεός. Πάντα όμως οι άγγελοι θα το φωνάζουν : «ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ» και οι δίκαιοι θα το ακούν και θα υψώνουν το κεφάλι κατά της αδικίας..}